Προσωπικότητα
της Ελλ. Μουσικής και εν γένει του σύγχρονου Ελληνισμού, με τεράστια εθνική
προσφορά. Συνθέτης και μουσικολόγος (από οικογένεια ερασιτεχνών μουσικών υψηλού
επιπέδου) μεγάλωσε στην Κρήτη. Kατόπιν έκανε μερικά μαθήματα βυζ. μουσικής με
τον Απ. Βαλληνδρά, αλλά από το 1964 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και σπούδασε
μαθηματικά, κυβερνητική και μουσικό αυτοματισμό (École Pratique des Hautes Etudes). Το
1969 επέστρεψε και άρχισε να ερευνά σε βάθος τη βυζ. μουσική. Η διδακτορική του
διατριβή (Παν/μιο του Βενσέν) είχε ως θέμα τη δομική ανάλυση της βυζ. μουσικής.
Από
το 1970 είναι μέλος του Παρισινού “Κέντρου Μαθηματικών Σπουδών Μουσικού
Αυτοματισμού”. Όταν επέστρεψε, ίδρυσε την «Ορχ. παλαιών παραδοσιακών και
πρωτότυπων Οργάνων» (κατασκευάζοντας πολλά από αυτά τα όργανα μόνος του) και
παρουσίασε παντού (σε εσωτερικό-εξωτερικό) την “Κοσμική βυζ. μουσική».
Η
17μελής ορχήστρα του, μετονομασμένη σε «Ορχ. λεπτών οργάνων αρχαίου και
βυζαντινού ρεπερτορίου» λειτούργησε για αρκετό διάστημα υπό την αιγίδα της
Τράπεζας Μακεδονίας-Θράκης, ενώ πρόσφατα (1999) τέθηκε υπό την οικονομική
στήριξη του Δήμου Θεσ/νίκης. (Η σύνθεσή της τον Σεπτέμβριο του 1998 είχε ως
εξής: Βαφειάδου Ιωάννα-βυζ. βιόλα, Βοζίκης Κώστας-βυζ. βιόλα, Βούλγαρης
Δημήτρης-πλαγίαυλος, Γρηγοριάδης Δημήτρης-ούτι, Καλοτεράκης Φιλήμων-κεμανές
Καππαδοκίας, Κράπης Κων/νος-βυζ. πανδουρίδα, Λαζαρίδου Έφη-πλαγίαυλος,
Παπάζογλου Κωστής-οξύαυλος, Παπασάββογλου Στέλιος-βυζ. βιόλα, Πεϊκίδου
Μαρία-Ειρήνη-ρεμπέκα, Σουπίλα Εριέττα-φιαλόσχημο τοξοτό).
Παράλληλα ο Χρ. Χάλαρης στη δεκαετία του 1980 δημιούργησε τη
δισκογραφική Εταιρεία «Οrata», η οποία έχει στον Κατάλογό της σημαντικά έργα
της βυζ. περιόδου, που ηχογραφήθηκαν υπό την εποπτεία του και συνάντησαν ικανή
διεθνή αποδοχή. (Ο ίδιος διέθεσε μεγάλο μέρος του χρόνου και των χρημάτων του
για να ανακαλύψει και να αποκρυπτογραφήσει –ως έργο ζωής– χειρόγραφα
μεσαιωνικής βυζ. μουσικής, που βρίσκονται στην κατοχή του). Επίσης, δημιούργησε
στη Θεσ/νίκη (βοηθημένος από την Τράπεζα Μακεδονίας-Θράκης) Μουσείο αρχαίων και
βυζ. οργάνων (τα οποία επανακατασκεύασε με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια μέσα από
παραστάσεις αγγείων και άλλες διαθέσιμες πηγές) που αποτελεί κόσμημα για την
συμπρωτεύουσα και διαπρύσιο κήρυκα του μεγαλείου και της διαχρονικότητας της
Ελλ. Μουσικής.
Έχει γράψει μουσική για το θέατρο και τον κιν/γράφο (“Μεγαλέξανδρος”
του Αγγελόπουλου, 1979, “Η Φωτογραφία” του Παπατάκη, 1986) και έχει ηχογραφήσει
δίσκους: βυζαντινής, μεταβυζαντινής, αρχαίας ελληνικής και ιδιωματικής
δημοτικής μουσικής καθώς και μονογραφίες παραδοσιακής μουσικής. Οι δίσκοι του:
“Τροπικός της Παρθένου” (1973), “Ακολουθία” (1974), “Τα Παιδικά” (1974),
“Δροσουλίτες” (1975), “Ερωτόκριτος” (1976), “O Μεγαλέξαντρος” (1980, η μουσική
της ταινίας), “Πάθη απόκρυφα” (1986, 2 LP), “Οι Μελωδοί του πάθους” (1986, 2LP),
“Φωτογραφία” (1986, η μουσική της ταινίας). Επίσης, «Δήμων ωδές, Αρχαία, Βυζ.
Μουσική» (1988, 5LP), “Πανδώρα: Αστική μεταβυζαντινή κοσμική μουσική” (Ι,ΙΙ,ΙΙΙ-
1990,91,93, 3CDs), “Κοσμική βυζ. μουσική” (1-5, 1989-92, 5 CDs), “Συμποτικά” (Ι
και ΙΙ, 1990-91, 2 CDs), “Ακριτικά” (Ι και ΙΙ, 4 CDs, 1990-91), “Βυζαντινοί
μαΐστορες” (Ι και ΙΙ: 6 CDs, 1991), “Ελλήνων ωδές, Ι” (1992, 3 CDs), «Γαμήλια»
(1992, 2 CDs), “Μουσική της αρχαίας Ελλάδος” (1992, 3CDs), “Μουσικές του
Αιγαίου Πελάγους, Ι,ΙΙ,ΙΙΙ” (1992-93, 3 CDs), “Κλέφτικα” (1993, 2 CDs),
“Ελληνικές ελεγείες” (1993, CD), “Μουσικές του Έρωτα” (1993, CD), «Ανθολογία
μεσαιωνικής βυζ. μουσικής, Ι-ΙΙ» (1993, 2 CDs), “Ελληνικά μεσαιωνικά τραγούδια,
Ι” (1993, CD), “Ενόργανα, Ι” (1994, CD) και την όπερα “Πουλολόγος, οι Γάμοι του
Κόκορα” (1993, CD, από σατιρικό βυζ. κείμενο του 13ου αι.). Έγραψε επίσης
μουσική για 8 αρχαία έργα (τραγωδίες και κωμωδίες) και για το μεσαιωνικό δράμα
“Η θυσία του Αβραάμ”. Τιμήθηκε για το έργο του “Ρωμανός ο Μελωδός” με το βραβείο
μουσικής στο Φεστιβάλ Κιν/γράφου Θεσ/νίκης (1978). Στα τραγούδια του: «Ξέρεις
τη χώρα που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα», «Με λένε «Ευτυχία», κ.λπ.
Μέρος της
συλλογής του εκτίθεται στο Μουσείο Αρχαίων, Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών
Μουσικών Οργάνων Οίας, στο Κοινοτικό κατάστημα Οίας, στη Σαντορίνη, μία
πρωτοβουλία της Κοινότητας Οίας, της Κοινοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Οίας
και της ΑΣ.Μ.Κ.Ε. “Μουσουργεία Ημετέρα” (εγκαίνεια 17-10-2010)
Πηγές
Τάκης
Καλογερόπουλος, Λεξικό της Ελληνικής μουσικής, εκδόσεις Γιαλλελή, 2001
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου