Ένα ταξίδι πλούσιων εξωτικών ήχων και αισθήσεων, γεμάτο από παθιασμένους διαλόγους ανάμεσα στα ινδικά και τα φλαμένκο κρουστά και πρωταγωνιστές την ίδια στο σιτάρ και μια ομάδα μεγάλων σταρ της ινδικής μουσικής και του φλαμένκο.

Anoushka Shankar,SI NO PUEDO VERLA

Τη μεγάλη και μεταμορφωτική μετανάστευση των τσιγγάνων, με αφετηρία το Ραζαστάν της Ινδίας και τελικό προορισμό την Ανδαλουσία της Ισπανίας, αφηγείται η Ανούσκα Σανκάρ στον νέο της δίσκο Traveller και αποτυπώνει σε αυτόν τους δεσμούς ανάμεσα στις δύο κουλτούρες και τη μουσική τους. Το πρόγραμμα της συναυλίας της στο Μέγαρο περιλαμβάνει αποσπάσματα από τη δουλειά αυτή, που ερμηνεύει η ίδια στο σιτάρ μαζί με τους μουσικούς του γκρουπ της: Sandra Carrasco τραγούδι φλαμένκο, Pirashanna Thevarajah ινδικά κρουστά, ‘El Pirana’ φλαμένκο κρουστά, Sanjeev Shankar ινδικό shennai και Melon Jimenez κιθάρα φλαμένκο.

Η Ανούσκα Σανκάρ έχει στο αίμα της την καινοτομία και τον πειραματισμό, έχει βαθειά κατανόηση για τις ινδικές κλασικές φόρμες και με τη μαθητεία της δίπλα στον πατέρα της από τα 9 της χρόνια, έμαθε να διευρύνει διαρκώς τα σύνορα των αναζητήσεών της. Στο άλμπουμ Traveller, την πρώτη της συνεργασία με την Deutsche Grammophon, ανιχνεύει τις αποχρώσεις του σύγχρονου φλαμένκο μέσα από τις ινδουιστικές τεχνικές. Ξεκινάει από τις αρχαίες μήτρες για να φτάσει στο μοντέρνο αποκορύφωμά τους, μια απόλυτη συνάντηση του παλιού με το νέο.

Η Anoushka Shankar στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών 30 11 2011

«Η αγάπη μου για τη μουσική με οδήγησε σε αυτό το άλμπουμ του φλαμένκο, στην επικοινωνία των δύο παραδόσεων και στην αφετηρία που μοιράζονται: ένα είδος απεριόριστης μουσικότητας στην έκφραση, είτε πρόκειται για σόλο φωνή, είτε για το σιτάρ, είτε για την κιθάρα», λέει η ίδια η Ανούσκα Σανκάρ, που συμμετέχει στο άλμπουμ παίζοντας το σιτάρ με εκφραστική κομψότητα και στα δύσκολα σόλο κομμάτια του δίσκου, αναδεικνύει την εξαιρετική τεχνική της.

Το φλαμένκο έχει τις ρίζες του στην Ινδία και οι σημερινοί κορυφαίοι αυτής της παράφορης παράδοσης εξερευνούν και ανακαλύπτουν νέες πτυχές των δεσμών των δύο κόσμων. Χορευτές όπως ο Χοακίν Κορτές ή η Σάντρα Λα Εσπουελίτα, δηλώνουν πάντα στην αρχή των παραστάσεών τους την αφετηρία της τέχνης τους. Οι μεγάλοι κιθαρίστες, όπως ο Πέπε Αμπιτσουέλα και ο Πάκο ντε Λουτσία, αναμειγνύουν στις συνθέσεις τους αναφορές από τη διαδρομή αυτής της μουσικής και το ποπ ισπανικό συγκρότημα Όχος ντε Μπρούχο (Ojos de Brujo), αλλά και το λιγότερο γνωστό Ιντιαλουσία (Indialucia), τιμούν με πάθος την κληρονομιά του φλαμένκο από την Ανατολή. Το φλαμένκο είναι νεαρό, μόλις 200 ετών, κάτι σαν τον μικρό αδελφό της ινδικής μουσικής.

Ο Χαβιέ Λιμόν, παραγωγός του άλμπουμ και διάσημος τραγουδιστής και συνθέτης λέει ότι «όταν η Ανούσκα παίζει καθαρή ινδική μουσική, στα δικά μας αυτιά ακούγεται σαν φλαμένκο, στα αυτιά όλων των Τσιγγάνων, τα δικά μου, του Πάκο ντε Λουτσία. Τα σύνορα δεν είναι απόλυτα, γιατί εδώ και αιώνες –ίσως οκτώ- οι Τσιγγάνοι ήρθαν από το Ραζαστάν και έφεραν μαζί τους πολλά στοιχεία που ενσωματώθηκαν στο φλαμένκο. Μαζί με τους Χριστιανούς, τους Εβραίους και τους Άραβες της Ισπανίας δημιούργησαν αυτό που είναι σήμερα το φλαμένκο».

Η Ανούσκα Σανκάρ γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1981, έζησε μεγάλα διαστήματα της ζωής της στο Νέο Δελχί και στην Καλιφόρνια, εκπαιδεύτηκε από τον πατέρα της και θεωρείται σήμερα μια από τις κορυφαίες ερμηνεύτριες του ινδικού σιτάρ και εξαιρετική συνθέτης, που διασυνδέει διαρκώς την ινδική κλασική παράδοση με τους ήχους της έθνικ μουσικής.

Στα 13 της χρόνια η Ανούσκα έκανε την πρώτη της δημόσια εμφάνιση στο Νέο Δελχί και αμέσως μετά μπήκε στο στούντιο για να παίξει στον δίσκο του πατέρα της In Celebration. Οι κριτικοί καλωσόρισαν την πρώτη δική της ηχογράφηση, Anoushka (1998), όπως και τις άλλες που ακολούθησαν, Anourag (2000) και Live at Carnegie Hall (2001), το οποίο ήταν υποψήφιο για βραβείο Grammy. Αφού καθιερώθηκε ως κορυφαία στην ινδική κλασική μουσική άρχισε τους πειραματισμούς της στις συναντήσεις ινδικής και δυτικής μουσικής, στην αρχή με το άλμπουμ Rise (υποψήφιο για Grammy) και αργότερα με το Breathing Under Water. Συνεργάστηκε με τον Στινγκ στον δίσκο Sacred Love, με τον Νίτιν Σώνι στο London Underground, με τον Χέρμπι Χάνκοκ στο The Imagine Project και με τον βιολονίστα Τζόσουα Μπελ στο At Home with Friends.

Από τα 14 χρόνια της η Ανούσκα Σανκάρ περιοδεύει κάθε χρόνο στην Ασία, την Αυστραλία, την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική , για πολλά χρόνια μόνη με το σιτάρ της και από το 2007 με το συγκρότημά της “The Anoushka Shankar Project”. Στα 30 της χρόνια έχει ήδη μοιραστεί τη σκηνή με τον Πήτερ Γκάμπριελ, το Χέρμπι Χάνκοκ, τον Έλτον Τζον, τη Μαντόνα, τη Νίνα Σιμόν, τον Στινγκ και τον Τζέιμς Τέιλορ ενώ το 2008 εμφανίστηκε σε πέντε πόλεις της Ινδίας με το θρυλικό ροκ συγκρότημα Τζίθρο Ταλ.

Η Ανούσκα Σανκάρ, αντίθετα από την ετεροθαλή αδελφή της, Νόρα Τζόουνς, συνέδεσε τη μουσική ζωή της με τον πατέρα της και παραμένει η πιο αφοσιωμένη οπαδός της μουσικής του. Συμμετέχει πάντοτε στις συναυλίες των κοντσέρτων του για σιτάρ –με την Συμφωνική του Λονδίνου και μαέστρο τον Ζούμπιν Μέτα, με την Συμφωνική του BBC, με την Orpheus Chamber Orchestra στο Κάρνεγκι Χολ- εμφανίστηκε με τον Μιτσισλάβ Ροστροπόβιτς στην παρουσίαση της σύνθεσης του Ράβι Σανκάρ για σιτάρ και βιολοντσέλο, στο Φεστιβάλ του Εβιάν το 1999 και ερμήνευσε κομμάτια του στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Νέας Υόρκης το2002.

Η πρώτη της εμφάνιση στη διεύθυνση ορχήστρας έγινε στο Νέο Δελχί με την σύνθεση του πατέρα της Kalyan και το 1997, στο ρόλο του μαέστρου, ηχογράφησε με τον πατέρα της και τον Τζορτζ Χάρισον το Chants of India. To 2002 , με πολλούς άλλους καλλιτέχνες, πήρε μέρος στο μεγάλο κοντσέρτο το αφιερωμένο στη μνήμη του Τζορτζ Χάρισον, που έγινε στο Ρόγιαλ Άλμπερτ Χολ του Λονδίνου.

Με πολλά βραβεία και διακρίσεις, η Ανούσκα Σανκάρ, 30 χρόνων σήμερα, ζει στο Λονδίνο παντρεμένη με τον Βρετανό σκηνοθέτη Τζο Ράιτ και τον νεογέννητο γιό τους Ζούμπιν. Τον περασμένο Μάιο υπέγραψε αποκλειστικό συμβόλαιο με την Deutsche Grammophon.

http://www.culturenow.gr/